Tussen twee werelden: de burn-out en het WK

Het doel

Op het moment van schrijven is het alweer een jaar geleden dat ik mijn tas pakte en op weg ging naar de Touch Rugby World Cup in Nottingham, Engeland, die werd gehouden van 15 tot en met 21 juli 2024. Als speler van 49 jaar oud, uitkomend op het hoogste niveau voor dames (Women’s Open) met een lijf vol emoties.

Wat een geweldige ervaring was het – zo’n groot toernooi had ik nog nooit gezien, met inderdaad mensen van over de hele wereld. Natuurlijk waren de bekende (touch) rugby landen aanwezig, maar ook Oman, Papua New Guinea, Libanon en de Kaayman Eilanden, om maar eens wat te noemen. En “onze mannen” waren er bij in de categorie 30+.
Touch rugby heeft naast de verschillende teams (mannen, vrouwen of gemixt) ook diverse leeftijdscategorieen waar je je als team voor kan inschrijven. Het is aan een land zelf om te bepalen hoeveel en welke teams gestuurd worden naar een toernooi.

Het resultaat

De eerste wedstrijd die we speelden in Nottingham was een oefenwedstrijd tegen het Mixed Open team van Chinese Taipei (Taiwan) om te kijken “waar we stonden”. Met een resultaat van 4 – 4 was dat een goede start van het toernooi, zeker omdat we dus tegenover voornamelijk mannen stonden. De weken ervoor waren we erg gespannen en gaanderweg deze oefenwedstrijd viel de druk wat van ons af, waardoor we wat vrijer en gestructureerder konden spelen en meer vertrouwen kregen.

De eerste echte wedstrijd van de World Cup was meteen een pittige, tegen Nieuw-Zeeland. Deze dames zijn topfit en de meesten van hen zijn met het spelletje opgegroeid. Het hele veld stond vol supporters, zoveel dat ik de subbox (de plek langs de lijn waar spelers in en uit het veld komen) nauwelijks kon zien. Echt bizar, een gevoel dat zowel druk gaf als ook een enorme drive. We stonden gearmd in een lange oranje rij, kijkend naar de tegenstander die hun Haka (ceremoniële dans van de Maori’s waarmee ze de goden aanroepen) uitvoerde.

Kippenvel – nooit gedacht dat ik dit zou meemaken!

Uiteindelijk hebben we deze wedstrijd met 0 – 17 verloren, maar ik heb van elk moment genoten. Vooral toen ik een van de speelsters achterna rende, die net een break had gemaakt en een 100% scoringskans had. Echter, ze hoorde me aankomen, keek om en verloor de controle over de bal. Weg scoringskans. Ik had haar nooit kunnen inhalen want ze was veel te ver vooruit, en dat wist ik, maar toch wilde ik niet opgeven. Puntje voor mij!

Met dit Touch NL team hebben we geschiedenis geschreven op het WK 2024. Niet alleen met een beter eindresultaat (we werden 17e van de 21), maar we hebben in totaal drie wedstrijden gewonnen waarvan twee met dubbele cijfers. En voor mij persoonlijk, ik heb alle wedstrijden gespeeld (11 alhoewel er op de website foutief 10 staat) en twee keer gescoord. Zonder nieuwe blessures op te lopen.

De route

Natuurlijk hebben we ons langdurig en grondig voorbereid op deze World Cup. We trainden intensief op diverse locaties in Nederland en voegden extra kracht- en intensiteitsoefeningen toe aan ons schema. Dat betekende afspraken afzeggen, rustmomenten inplannen, schuiven in de agenda, en uiteraard letten op voeding en slaap.

Daarnaast hing er ook een financieel prijskaartje aan — we zijn volledig self-supporting. Dankzij het bakken van cakes en koekjes hebben we gelukkig nog wat sponsoring kunnen regelen.

Topprestaties zet je nooit alleen neer. De groep die uiteindelijk op het veld stond kon dat alleen doen dankzij de inzet van teamgenoten die net buiten de selectie vielen, de gehele staf, én de enorme support van vrienden, familie en collega’s. Deze mensen beseffen het misschien niet altijd, maar door een belangrijke plek in – in dit geval – mijn leven te nemen, boden ze die steun en rust die ik nodig had.

De chaos

Het geval wilde dat ik in die tijd nog herstellende was van een burn-out. Alles kostte me extra energie en ik had in het begin zelfs twee blackouts gehad, momenten waarop ik totaal blanco was en ik een aantal minuten niks kon herinneren, en dus even niet functioneerde. Dat vond ik best eng. Soms, bijvoorbeeld tijdens een rugby training, gebeurde het dat ik wat simpele instructies had gekregen en deze ook begreep, maar een paar seconden daarna het gewoon niet uitvoerde. Zonder reden. Heel bevreemdend, alsof je jezelf niet bent.

Ik heb een traject gevolgd van ruim anderhalf jaar met coaching op zowel mentaal als fysiek vlak. Het was intens maar ook erg interessant. Daardoor heb ik veel over mezelf geleerd, mede door in het verleden te duiken en patronen te zien. Daarnaast heb ik veel gelezen over dit onderwerp.

Gelukkig heeft Luminis me op een prettige manier ondersteund, en heb ik op mijn eigen manier invulling kunnen geven aan mijn herstel. Ik heb mijn ervaringen zoveel mogeijk gedeeld aangezien ik merkte dat er toch nog een soort taboe op rust. Door privacy wetgeving is het voor werkgever maar ook werknemer niet altijd even makkelijk om informatie te delen, terwijl er vanuit mij wel de behoefte was aan een gesprek met een lotgenoot.

De leerpunten

De afgelopen jaren zijn voor mij bijzonder intensief geweest, en de tijd is werkelijk voorbijgevlogen. Het vergt veel inspanning om uit het dal van een burn-out te klimmen. De keuze om juist in die periode deel te nemen aan een WK is misschien niet de meest voor de hand liggende. Toch bleek het voor mij een waardevolle manier om het geleerde uit de sessies met mijn (loopbaan- en persoonlijke) coach in de praktijk te brengen. Daarnaast bood het me de ontspanning die ik op dat moment nodig had.

Er is gedurende die maanden te veel gebeurd om alles uitgebreid te benoemen, maar ik deel hier graag een aantal – voor mij – belangrijke inzichten.

Horizon
Iets wat ik lastig vind is het maken van een lange termijn planning, opgedeeld in tussenstappen. Ik zwalk nog regelmatig heen en weer. Maar het hebben van een houvast (de stip op de horizon) geeft rust. En rust geeft ruimte, overzicht en mogelijkheden. Het is niet erg als je een keer afwijkt van het plan, je kunt altijd bijsturen.

In het geval van het WK was de hele roadmap door een ander opgezet, maar moest ik me daar wel aan houden. Daarbij merkten we bijvoorbeeld tijdens het WK dat onze warming-up niet efficient genoeg was en dat we niet genoeg ‘aan’ stonden. De wedstrijd erop hebben we dat aangepast, met andere oefeningen en focuspunten en daarna ging het een stuk beter.

Mallemolen
Het bewust zijn van je kwaliteiten is belangrijk, net als het weten waar je minder goed in bent. Door stress en angst komt er een laag over dat bewustzijn en word je afgeleid – je wereld wordt steeds kleiner en alles gaat moeizamer. Ook fysiek. Verleden en toekomst nemen het over en het uitzicht op verbetering lijkt ver weg. Je gaat nog harder je best doen. Je probeert oplossingen te zoeken voor de problemen die stress geven. Dat zorgt vaak voor nog meer zorgen, angst en stress.

Breng jezelf terug naar het heden, naar het nu, en stap uit die mallemolen van verstorende gedachten. Kies er bewust voor om dingen die niet belangrijk zijn, niet te doen.

Focus
Op het WK viel uiteindelijk alles weg en hoefde ik alleen maar te focussen op de wedstrijden en mijn lichaam. Dat was heerlijk. Dit probeer ik na te bootsen door mijn werk beter in te delen; even volle focus in blokken van ongeveer een half uur en daarna een korte pauze, of een administratief klusje. Deze methode wordt de Pomodoro techniek genoemd – jawel, een verwijzing naar die tomaat (https://timemanagement.nl/pomodoro-techniek/). Time management dus maar dan op een toegankelijke manier.

Power
Het gevoel dat je alles aankunt, de kracht door je lijf voelen stromen, het willen uitschreeuwen van geluk. Bijvoorbeeld na het winnen van een wedstrijd of het terugblikken op een geslaagd WK. Die momenten zijn magisch. Wanneer je goed in je vel zit denk je in kansen, ben je gedreven en lukt het om te bereiken wat je voor ogen had. Je komt in een flow. En dat geldt niet alleen voor de sport.

Tegenslag
Als professional moet je geloof in eigen kunnen hebben. Als je steeds negatief over jezelf denkt, gaat het niet werken. Perfectionisme is bijvoorbeeld zo’n blokkerende factor. Positief denken en visualiseren hoe en dat je het resultaat behaald hebt, vergroot de kans aanzienlijk dat je het gewenste doel ook bereikt. Natuurlijk liggen er hindernissen op de weg, die horen erbij. Die helpen je slimmer en sterker te worden en je kan leren om daar mee om te gaan. Soms lijkt zo’n horde een enorme berg, maar blijkt die in de praktijk helemaal niet zo erg te zijn. Daar kan je dan weer kracht uit putten.

Genieten
Topprestaties komen niet zomaar aangewaaid. Je hebt dat voor een groot deel zelf in de hand. Sta jezelf toe om met volle teugen te genieten als je je doel hebt bereikt. En nog beter, ook van de weg er naar toe, want dat bevordert de prestatie. Vaak wordt het genieten vergeten (door professionals en topsporters maar ook op het werk) en dat wordt dan later betreurd.

Uitspreken
Ik heb me verbaasd over wat het uitspreken van gevoelens doet. Gedurende het traject van mijn burn-out heb ik zoveel mogelijk gedeeld, en heb daar vele positieve reacties op gehad. Mijn openheid heeft er voor gezorgd dat ik mijn herstel zelf kon indelen, op mijn tempo, en dat ik zonder druk stap voor stap mezelf weer terug vond. Delen en formuleren van gedachten is een soort validatie, is dit echt wat ik belangrijk vind en hoe omschrijf ik dat het beste? Heb ik daar hulp bij nodig of is het voldoende dat de omgeving weet hoe ik er in sta? Kan ik de druk van het WK aan? “Coach, vandaag sla ik een training over want mijn energie is op – het trainingsweekend ben ik er weer bij”. Ook heb ik mensen kunnen helpen met mijn ervaringen, en zie ik dat de gesloten mensen om me heen zich openen en zich kwetsbaar op durven stellen. Ik vind dat heel mooi en waardevol.

Reminder
Het is heel makkelijk om terug te vallen in oude patronen. Om dat te voorkomen heb ik een soort reminder gemaakt, waar ik elke dag langsloop en dat me herinnert aan het WK. Een soort altaartje met daarop een WK bal, de kadootjes van de tegenstanders, alle kaartjes en lieve briefjes en nog wat andere oranje spulletjes. Het zegt me dat ik vertrouwen mag hebben in mezelf, en geeft me een gevoel van rust en dankbaarheid. Dankbaarheid voor alles wat ik heb bereikt en mogen ervaren en voor alle lieve mensen om me heen.

Klankbord
Binnen Luminis werken we met klankbordgroepen en ik zit in de Diversiteit, Gelijkwaardigheid & Inclusie (DEI) groep. We bespreken daar allerlei thema’s om te kijken hoe we binnen ons werk een positieve bijdrage kunnen leveren. Het doel is een organisatie te zijn waar mensen zich welkom en prettig voelen. Inmiddels ben ik ervaringsdeskundige op het gebied van burn-out,  en ik merk dat ik daardoor waardevolle input kan geven om dat doel te bereiken. Daarnaast zie ik regelmatig parallellen tussen sport en werk, en probeer die actief toe te passen. Voor mijzelf is het een blijvende reminder niet in dezelfde valkuil(en) te stappen.

Puntsgewijs naar meer rust, focus en veerkracht:

• Horizon: maak een langetermijnplanning en verdeel deze in tussenstappen. Dit creëert overzicht en rust.
• Mallemolen: doorbreek de cirkel van onbelangrijke bezigheden en angstgedachten. Kies bewust waar je aandacht aan geeft.
• Focus: werk geconcentreerd in korte tijdsblokken, bijvoorbeeld van 30 minuten. Zo benut je je energie optimaal
• Power: denk in kansen en probeer in een flow te komen. Vertrouw op je kracht en versterk deze met elke stap.
• Tegenslag: zie tegenslagen als kleine drempels. Blijf positief, geloof in eigen kunnen, en visualiseer success.
• Genieten: door bewust te genieten groeit het zelfvertrouwen. Dat draagt direct bij aan betere prestaties.
• Uitspreken: deel je gevoelens en gedachten. Dit creëert begrip, verbinding en nieuwe mogelijkheden.
• Reminder: koppel een dagelijks visueel anker (zoals een voorwerp of plek) aan een positieve gedachte. Zo blijf je trouw aan nieuwe patronen.
• Klankbord: gebruik je ervaringen om anderen te helpen. Dit biedt niet alleen steun aan hen, maar versterkt ook je eigen proces.

En verder?

Inmiddels werk ik weer de uren die ik maakte voordat ik uitviel. Het is soms nog pittig maar het gaat goed – ik zit weer lekker in mijn vel. Ik speel nog bij het Nederlands team en we bereiden ons voor op het EK in 2026, en uiteindelijk het WK in 2028 in Nieuw-Zeeland. Regelmatig denk ik terug aan het WK van vorig jaar en alle mooie momenten die daarbij hoorden.

En dat geldt ook voor mijn burn-out, het heeft me ontzettend veel geleerd. Ik begrijp mezelf een stuk beter, heb nieuwe verbindingen gelegd – met anderen, maar ook met mezelf. Ik heb angsten overwonnen en probeer me minder druk te maken over dingen waar ik geen invloed op heb. Ik ben dankbaar voor iedereen die me in dit proces heeft gesteund.

Misschien klinkt dit alles als een open deur, maar ik ben iemand die dingen moet ervaren om ze echt te kunnen doorvoelen. Nu sta ik in mijn kracht – en ik vóél dat ook. Dat is een cadeau. Daarom durf ik te zeggen: ik gun iedereen een kleine burn-out. En een groot WK!

Heb je vragen over mijn verhaal of schiet je nog iets te binnen wat je wilt delen, zoek me op via Linkedin of mail me op lydia.vandeursen@luminis.eu.

Boeken:

• Ik doe ertoe! Edwin Vreedeveld
• Opgeladen! Jochem Uytdehaage
• De kracht van het Nu. Eckhart Tolle

Bronnen:

• https://www.internationaltouch.org/demo/world-cup/2024/womens/
• https://www.jobat.be/nl/art/7-lessen-van-topsporters-hoe-op-je-werk-tot-topprestaties-komen

Afbeeldingen:

De afbeeldingen zijn afkomstig van onze supporters of aangekocht (officiële WK-foto). De screenshot is afkomstig uit mijn persoonlijke mailbox. Gelieve deze niet te gebruiken in andere publicaties zonder voorafgaand overleg.